Het is zaterdagmiddag en de zon schijnt volop. Ik lig op de bank met een gebroken been. Mijn beide zonneschermen zijn naar beneden. Tussendoor schijnt een strook licht op mijn linkerarm. Terwijl ik mijn arm beweeg zie ik een mooi rond lichtje op het plafond. Mijn horloge vangt dit licht en ik maak allerlei bewegingen over de muren, de bank en de vloer. Dat vond mijn lapjeskat Bonnie het leukste spel: dit lichtvlekje vangen. Ze was bereid heen en weer te rennen en grote sprongen te maken. Dat ze het nooit echt te pakken kreeg, deed er niet toe.
Een tijd geleden is ze overleden. Ik reken erop dat ze nu licht kan vangen zoveel als ze wil.