Vandaag de sterfdag van mijn vader. Stilte.
Nooit meer een vraag. Stilte.
Nooit meer. ‘Wat ga je doen vandaag?’
Nooit meer ziet hij de zon.
Nooit meer voelt hij de wind door zijn haren, zoals wanneer hij zeilde.
Nooit meer de sneeuw zien. Nooit meer.
Nooit meer hoort hij Beethoven. Stilte.
Nooit meer gezellig eten met elkaar.
Oh, wat mist hij veel en wij... alleen zijn stilte.
Hoeveel wijsheid ging er verloren, waar deze wereld nu zoveel aan had.
Wijsheid die alleen vrede brengt.
Dat waren zijn woorden, maar die nu nooit iemand meer zal horen.
Nooit meer.
Eens was dit zijn laatste dag op aarde.
8 september.
Nu alleen... Stilte met een Gouden herinnering.