In de regel komen mensen met Moeilijke Vragen. Met hoofdletters, inderdaad. En deze man – die uit Azerbeidzjan kwam, wat vooral betekenis had voor onze hortend verlopen verstandhouding – keek alsof zijn kwestie zeker zo essentieel was.

Ernstig legde hij een zwart notitieboekje op de tafel. Zorgvuldig opende hij het om een gladde, kennelijk gestreken, papieren wikkel tevoorschijn te halen.

Het was de verpakking van een Haags hopje, zag ik.

Met zijn wijsvinger schoof hij de emballage naar me toe. Heel de tijd keek hij me strak aan, als om zich te verzekeren dat ik hem serieus zou nemen.

‘Waar?’ vroeg hij. Hij pauzeerde even en boog dan naar voren, zijn neus tegen de mijne.

‘Waar?’ herhaalde hij. ‘Waar kan ik kopen?’