Ik ben vier jaar oud en houd me in stilte bezig terwijl mijn mama het eten aan het klaar maken is. Plots hoort mama mij heel hard wenen en ziet ze dat ik heel kwaad naar haar toe kom. Mama haar mond viel open van verbazing wanneer ze zag waarom ik zo boos ben. Ik ben stiekem met een rode stift onze witte trapleuning aan het inkleuren, maar plots werkt mijn stift niet meer. Vandaar mijn grote huilbui. Daarna heb ik, om me te verontschuldigen, een mooie tekening gemaakt op een blaadje papier met alle kleuren van de regenboog. Deze heeft nog jaren uitgehangen aan de koelkast.