Een etentje met onze boomlange zonen. Vroeger was de jongste nog de grootste fan van zijn vier jaar oudere broer. Vanavond proberen ze elkaar, de een in zijn dreigende Bloodywood t-shirt en met golvende haren tot ver over de schouders, de ander – kort haar, snorretje, lichtblauwe bloes – te overtuigen van eigen gelijk. Kernenergie, het nieuwe kabinet, huisvesting… onbegrip en ergernis slaan neer op onze pizza’s. ‘Jongens..’, probeer ik sussend. Later verzucht ik in de gezinsapp: ‘Wat hebben jullie eigenlijk nog gemeenschappelijk?’ Prompt typt de jongste: ‘..dat we ongeveer alles interessant vinden en daar meningen over hebben; we vinden het heerlijk het daarover oneens te zijn.’ Waarop de ander reageert: ‘Voor de verandering sluit ik me daar helemaal bij aan, broertje.’