Met mijn nog altijd energieke en eigenzinnige moeder, die de vijfenzestig al even gepasseerd is, bespreek ik aan de telefoon de problematiek van mijn jongste zoon, die niet stil kan zitten, extreem impulsief is en constant door van alles wordt afgeleid. Een fikse vorm van ADHD zit bij ons in de familie. ‘Oh, wacht even,’ zegt ze. ‘Er is iemand aan de deur.’ Na enige stilte komt ze terug aan de lijn. ‘Het is de trampoline die ik heb besteld.’ Ik vraag wat ze daar precies mee van plan is. ‘Oh, gewoon, ik ga even springen als Nederland speelt,’ zegt ze. ‘Anders word ik zo nerveus. Maar goed, waar hadden we het over?’