Ik speel samen met mijn oma (89) Scrabble. Zij was altijd tegen technologie, maar heeft sinds kort een mobiele telefoon. Op onze bordjes staren zeven willekeurige letters ons aan. Er valt geen enkel woord te vormen op het bord met een mengelmoes aan letters. Mijn brein draait duizenden toeren terwijl mijn handen verdwaald raken tussen alle kleurrijke blokjes op het bord. Uiteindelijk leg ik het woord ‘E-mail’.  Meteen zegt mijn oma: ‘Dat kan niet, dat staat niet in het scrabble-woordenboek.’ Ze pakt een half vergaan papieren boekje wat naar mijn idee uit het jaar 1950 komt. ‘Nee, staat er niet in’, zegt ze. ‘Zat ik nu maar op Wordfeud, daar hoef je niet zelf na te denken.’