Er was een dag dat ik op stap was met een paar maten, en we kregen honger en dachten: ‘Zouden we niet iets kunnen kopen om te eten.’ We liepen een Kruidvat binnen op zoek naar onze favoriete snoep, en bij de snoepplek stond er een tafel vol met parfum dat ik niet gezien had. Ik stap langzaam naar achteren recht tegen die tafel: al het parfum op die tafel viel op de grond. Ik wou natuurlijk van niets gebaren, maar iedereen had het gezien, en uiteindelijk mocht ik het uitleggen tegen de kassabediener en helpen opruimen. Ik dacht dat ik zwaar gestraft ging worden, maar het enige wat ze zei was: ‘Geen zorgen, dat gebeurt zo vaak bij ons.’