Ik voel mijn spieren branden. Zweet bijt in m’n ogen. Er vliegt een vlieg met me mee. Zo langzaam fiets ik dus. Ik probeer de vlieg weg te jagen maar faal hopeloos. Ok, concentreer je op je ademhaling. ‘Vergeet niet te drinken,’ zeg ik tegen mezelf. Dat is belangrijk. Hoelang zal het nog zijn? Ik zie in mij schaduw dat de vlieg er nog is. Irritant. ‘Waarom doe ik dit toch?’ vraag ik mezelf. Het kan nu niet ver meer zijn. Ik kijk naar links en zie alleen maar bos. Dan naar rechts, het uitzicht is niet anders. Verloren in een bos. Dan, eindelijk, is de top daar. Zonder te stoppen stort ik mijzelf en mijn fiets in de afdaling.