Vanaf het terras zie ik een jonge bakfietsvader abrupt afstappen en naar zijn telefoon grijpen. De twee peuters voorin zitten vrolijk te snateren. De man loopt hevig gebarend een flink eindje weg. Het gesprek duurt best lang. De kinderen roepen hem, maar hij hoort het niet. Ze gooien vervolgens balorig allerlei boodschappen uit de bak. De jongste begint te huilen. Ik heb mijn tweede koffie al bijna op als hij eindelijk ophangt en terugloopt. Geërgerd zegt hij tegen zijn kinderen, appels en mandarijntjes van de stoep rapend: ‘Dit vindt papa nou niet echt gezellig, jongens.’