In Duivendrecht stappen wij over van de trein in de metro. Een jonge man staat op van zijn plaats. Met een grote glimlach zegt hij: ‘Wilt u zitten?’ Ik vergeet dat ik me niet oud voel, ga blij verrast zitten. Tegelijk staat de jongen naast hem op. ‘Wilt u ook zitten?’ zegt hij tegen Henk (70), mijn man. Al wiebelend op het bankje genieten wij, tot de volgende halte. Een dame met een brede omvang stapt in. Henk vraagt haar: ‘Wilt u zitten?’ Ons negerend schuifelt mevrouw voorbij. Bij de volgende halte stapt een figuur in met slierten haar, een walm ammoniak, leunend op zijn rollator behangen met tassen. Henk vraagt: ‘Wilt u zitten?’ Hij wel…