Het was vannacht tijd voor een ui in mijn nek. Ben snipverkouden, pijn in mijn keel en stemloos. Tussen de slierten zakdoeken in vond ik mijn weg naar de keuken, waar ik op de tast en in het licht van de maan een ui uit zijn hesje haalde. Met tranende ogen zijn velletje losgemaakt en het uitje in plakjes gesneden. Al fijnhakkend greep ik met één hand naar het doosje met gaasjes, waar ik deze liefdevol openscheurde. De weg naar verlossing lag geheel gehakt op de plank klaar om te worden geschept in het fijne tule. Met 'n reep leukopor erover tot een welkome oplossing voor mijn waterige neus en stekende pijn in mijn klankloze mond, schuifel ik in bed.