Uw dood, was het zwaarste wat mij ooit is overkomen. Het voelde alsof mijn lichaam verdronk in een zee van mijn tranen. Ik zoek naar u in elk gezicht, in elk mens dat ik zie. Soms zie ik u, maar dan pak ik u vast, en u verdwijnt dan als de tijd. Elke keer als ik de geur van sigaretten ruik, of iemand een bloemetjes jurk zie dragen denk ik terug aan u, want hoe leef je door zonder de persoon die je heeft gered? Die je als rolmodel zag? Ik zat nooit meer iets voor lief nemen, en dan vooral niet tijd, ik zal bij elke ervaring of fout die ik maak aan u denken.