Ik zit op de rand van het platform. Naast mij een veel te zware rugzak en achter mij zo’n vijftig felgekleurde bussen. Voorop staan de bestemmingen. Ik kan ze niet ontcijferen, want het zijn vreemde tekens. Ik huil en vraag me af, waarom moest ik dit zo nodig ondernemen? Al vijf jaar vertelde ik tegen iedereen dat ik op mijn vijftigste naar India zou gaan. Wist ik veel waarom, maar ik ging. Nu zit ik hier! Ik weet niet wat ik wil. Alles in mijn leven was afgestemd op wat anderen wilden. En nu? Wat doe ik nu? Nu bepaal ik! Ik sta op en pak de eerste rode bus, want ik ben gek op rood.