Hier sta ik dan met 7 anderen. Ik kijk omhoog naar een steile trap met geen zicht op het einde ervan. Het startpunt van een beklimming met als einddoel de Anna Purna in Nepal op 4.100 meter hoogte. We starten als groep, maar al snel is meer dan de helft een stuk verder. Na zo’n vijftig treden roept mijn lijf ‘stop!’ Ik hoor het, maar luister niet. Mijn ademhaling gaat snel, veel te snel. Nog twee stappen en dan niets meer. Ik bevind me zittend op een trede om rustiger te kunnen ademen. Het besef sijpelt langzaam binnen. Vandaag hoef ik niet bij de eersten te horen. Ik ben ook oké wanneer ik als laatste eindig.