Ik was de laatste voorlezer van de ikjes-marathon. De hekkensluiter.
Helaas sloot ook het wolkendek zich en na een hele dag stralende zon vielen de eerste regendruppels. Het publiek op de onoverdekte banken droop af. Ik hoopte dat dit regenbuitje de walmende dampen afkomstig van de belendende Vlaamse friettent zou verdrijven. Een overgebleven toeschouwer reikte mij een puntzak aan, depte een frietje in een klodder mayo en stak die in mijn mond. Weigeren kon niet.
Ik dacht aan een Vlaamse ex-hoofdredacteur die Nederlander wilde worden en daarvoor zijn Belgische paspoort moest inleveren. Zijn laatste avondmaal zou zijn: biefstuk met friet. Ik proefde het aardappelreepje en dacht: verdomd, die Belg heeft gelijk!
Goesting!