Onlangs werd ik bij de ingang van de Hema enigszins gehinderd door een moeder die haar zoontje mee naar binnen moest sleuren. Met het kind hangend aan haar benen zag ik ze even later bij de sokken. Ik deed verder mijn boodschapjes en ging afrekenen. Vlakbij de kassa's stond het stel bij de verzorgingsproducten en het was duidelijk dat de uitgang erg naar de jongen lonkte.

‘Hou nou eens op, wat is er toch met je aan de hand’, snauwde mams.

‘Misschien is Opa hier, en dan ziet hij er vast heel eng uit’, piepte het jochie.

‘Doe niet zo raar, Opa is toch dood?’

‘Ja, maar jij zei zelf dat als je dood bent je naar de Hema gaat.’