Zaterdag.
Toen ik op het veld stond. 
Keek ik naar beneden. Mijn schoenen waren niet meer geveterd. 
Er was geen tijd meer om ze te knopen.
De spits kwam op me afgelopen. 
Ik ging in duel. Daar vloog mijn schoen heel snel.
Daar kwam het fluitsignaal.
De supporters maakten een groot kabaal.
Daar zat ik zonder schoen. 
Ik voelde me echt een oen. 
Gelukkig gewonnen: 5-3.
Misschien wel een oen, maar wel met een premie.