‘Wachten kan lang duren he’, zucht je. Ik geef een kneepje in je hand. Terwijl je worstelt met lakens, hoor ik Bram Vermeulen herhalen dat het een wedstrijd is, die je niet winnen kan.
‘Papa kijk dan!’ Iedereen is er. Je vraagt met het enthousiasme van een slome tiener om een groepsknuffel. We vergeten foto’s te nemen.
Als we alleen achterblijven, hoor ik James Bay voor de tweede keer die dag ‘hold back the river’ smeken op de radio. De eerste keer gaf je gehoor aan zijn smeekbede, maar deze keer houd je de rivier niet meer tegen. Terwijl ik de zin aanvecht mee te kwelen met Bay, laat jij je zonder strijd meenemen met de Styx.