Zaterdagochtend liep ik in de supermarkt, waar ik een meisje en haar moeder bij de bloemenafdeling zag staan. Het meisje zei plotseling: "Mama, kunnen bloemen verliefd worden?”. Haar moeder dacht van wel, waarna ze de tulpen in haar handen bij de rozen neerzet.
In de rij keek een oudere dame geamuseerd toe. "Wat een mooie gedachte," zei ze. "Misschien maakt die roos de tulp wel heel blij."
Het meisje knikt serieus. "Iedereen verdient een vriend, toch mama?"
Ik knik, ontroerd door haar eenvoud. Terwijl ik naar buiten loop, kijk ik nog even om en zie ik de roos en de tulp samen in de vaas staan, als stille getuigen van een kinderlijk gebaar van vriendelijkheid.