Ik lig te zonnen op het strand, genietend van de rust, als ineens een kind huppelend en zonder pardon op mijn zompige, felgekleurde handdoek gaat zitten. Voor ik het weet, grist hij mijn Ice Tea uit mijn hand en begint hij gretig te drinken. Hij kijkt me niet eens aan, blijft gewoon zitten alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Mijn ouders komen uiteindelijk terug en roepen enthousiast: ‘Wat leuk, je hebt een vriend gemaakt!’ Ik keek hen verbijsterd aan. ‘Nee,’ zeg ik droog, ‘hij kwam, pakte mijn handdoek en dronk mijn Ice Tea.’