Tijdens het biologiepracticum vandaag gaat het al mis voordat ik begin. Iedereen heeft zijn groepje gevonden, behalve ik. Natuurlijk. Ik krijg de overgebleven spullen: een kapot reageerbuisrek en een pipet die meer lijkt op een waterpistool.
De leraar kijkt rond en roept: ‘Denk eraan, voorzichtig met de chemicaliën!’
Mijn handen trillen terwijl ik een vloeistof in het reageerbuisje druppel. Een klasgenoot naast me geeft een harde duw tegen de tafel. De vloeistof spat eruit, recht in mijn gezicht.
‘Dat is pas een chemische reactie!’, roept hij lachend. Iedereen lacht mee.
Ik glimlach schaapachtig, veeg mijn gezicht af en mompel: ‘Nou, ik heb altijd al willen stralen in de les.’