Op een zonnige ochtend zat ik op een bankje bij de Wilhelminavijver in Baarn. Voor me zwom een eend rustig rond in het water. Hij leek nergens haast mee te hebben en dobberde gewoon wat rond, af en toe met zijn kop onder water op zoek naar eten. Het was een simpel beeld, maar het had iets rustgevends. De zon begon te schijnen en het water glinsterde zachtjes. De eend ging gewoon door met zijn dag, zonder zich ergens druk over te maken. Ik kon niet anders dan glimlachen om hoe simpel geluk soms kan zijn.