Ramón en Julian, beiden 10 jaar, zitten op de achterbank en nemen ieder een paar ruitvormige dropjes uit het blauwe, rammelende doosje dat ik ze aanbied. Ik volg het gesprek waarin Julian aangeeft dat hij deze kleine snoepjes niet kent.
Ramón legt hem uit dat ze Wiebertjes heten. ‘Vroeger dacht ik altijd dat het van Diewertje was, van het Sinterklaasjournaal. Toen dacht ik ook dat zij Wiebertje heette en dat dit een merk van haar was.’ 
‘Oh wacht eens even’, zegt Julian terwijl hij er een paar in zijn mond stopt. ‘Ik ken ze wel. Mijn opa heeft ze ook altijd, maar hij noemt ze blokjes.’