‘Mama.. ik ben bang’, zeg ik. Ik sta in het deurgat van mijn mama’s kamer, mijn bruin knuffelkonijntje in mijn hand, Nijntje. Ik had de avond tevoren samen met mama Monsterhuis gekeken. Mama zei dat ik nachtmerries ging krijgen maar ik stond mijn lootje en zei dat ik het aankon. ‘Waarom ben je bang?’, vraagt mama. Ik weet eigenlijk niet waarom. Maar ik weet dat ik gewoon even in mijn moeders armen wil zijn. Ik haal mijn schouders op en mama zucht. ‘Mom hier schat’, ze houdt het dekentje open en ik kruip dicht bij haar onder het deken. Ze geeft me een kus op mijn voorhoofd en voor ik het weet, ben ik in dromenland.