Met het gezin per trein door Indonesië stippel ik als zelfbenoemde gids de route uit, terwijl vader en zoon – fanatiek als altijd – de uitslagen van de Champions League bespreken. Het weergaloze uitzicht met rijstvelden en tropisch groen gaat compleet aan hen voorbij. De volgende dag staat om zes uur de taxi klaar voor ons eerste uitje. 
‘Mam, waarom zo vroeg?’ klaagt zoonlief.
‘Het leven begint hier vroeg, lieverd. Wij zijn zelfs aan de late kant. De zonsopgang moet er sensationeel zijn!’
Gapend legt hij zijn hoofd tegen mijn schouder. 
‘Waar gaan we dan heen?’ mompelt hij ergens in mijn mouw.
‘Naar de Borobodur!’ roep ik enthousiast.
Opeens klaarwakker kijkt hij op: ‘Borre de Boer? Is daar voetbal dan?’