Elke dag zit ik op school. Soms lijkt het alsof de dagen zich oneindig herhalen: dezelfde gangen, dezelfde klassen, dezelfde gezichten. De bel rinkelt, iedereen haast zich naar de volgende les, en ik vraag me soms af wat ik hier nou echt leer.
Maar dan, opeens, gebeurt er iets kleins wat de dag anders maakt. Een grap van een leraar die onverwacht grappig is, een vriend die je iets vertelt waar je samen om kunt lachen, of gewoon een moment waarop alles even stil lijkt te staan en je denkt: misschien is het toch niet zo erg.
En dan, voor je het weet, is de dag voorbij.