Wekelijks lunchen een oud-collega en ik in hetzelfde restaurant. Mijn oud-collega trekt altijd de aandacht van mannen in donkerblauwe, te strakke pakken en bruine schoenen. Dat doet haar niets.
‘Het gaat om mijn uiterlijk, zo simpel is het. Wat ik inhoudelijk presteer, weten ze niet.’
Ik weet het wel; ze is een kei in haar vak.

Maar wij komen hier voor de lekkere tosti’s en heerlijke cappuccino, al heb ik deze keer, omdat het zo koud is, warme chocolademelk besteld. Na een tijdje merk ik dat die mannen nu vooral naar mij staren en glimlachen. Dat voelt ongemakkelijk.
Buiten kijkt mijn oud-collega mij grijnzend aan.
‘Staat je goed zo’n chocoladesnor!’