Tijdens de laatste basketmatch tegen Lokeren ging het opvallend goed. Vanaf het begin voelde ik dat het zo een match ging worden. Alles ging vanzelf en elk schot dat ik nam leek erin te vliegen. Mijn teamgenoten merkten het ook en gaven mij steeds meer de bal. Na een tijd stopte ik met tellen omdat ik het niet meer bij kon houden. Toen ik uiteindelijk naar de bank werd gehaald voor een wissel, vroeg ik snel hoeveel punten ik had. 42, zei mijn coach terwijl hij trots keek. De match eindigde uiteindelijk 100-41. Het gevoel van de beste te zijn vergeet ik nooit meer.