Zomer. Bij de ijskraam van La Venezia aan de Oudegracht staat een lange rij. Het zweets gutst bij sommigen van het gezicht af. ‘Veel te warm hè?’, zegt de man naast mij. Hij heeft een wintertrui en dito laarzen aan. Ik knik maar kijk hem enigszins verwonderd aan. Weldra is het mijn beurt. ‘Wat mag het zijn?’, vraagt de La Venezia-dame. Ik: ‘Graag de Vrede van Utrecht, 1 bolletje.’ De man naast mij buldert het uit van het lachen en zegt: ‘Dat is een goeie! Met de vrede ben ik niet bezig: ik ben bezig met een filmopname over de Hoekse -en Kabeljauwse twisten! De grachten en werven hier in Utrecht zijn een perfecte locatie.’