Mijn klas en ik moesten eens naar het CLB gaan. We moesten een spuitje krijgen. Ik heb daar een erge angst voor. Gelukkige kende mijn vader de verpleegster van in het ziekenhuis. Alles verliep goed en ik had nog niet gehuild, maar toen was het moment daar. Ik hoorde mijn naam en mijn maag begon te grommen. Ik had mijn vriendin meegevraagd voor steun. Ik zat op de stoel te wachten en ineens haalde ze de spuit naar boven, tranen begonnen uit mijn ogen te stromen, na een aantal keren in- en uitademen, kreeg ik het spuitje. Ik zei;: tegen de verpleegster: ‘Wil je het snel doen?’ Uiteindelijk kreeg ik mijn spuitje en bleek het niks te zijn.