Vanmorgen ging ik vol goede moed joggen. Ik dacht: ‘Het is tijd om fit te worden!’ Na vijf minuten voelde ik me echter alsof ik deelnam aan de marathon van mislukking. Mijn benen protesteerden, mijn ademhaling klonk als een oude stofzuiger, en tot overmaat van ramp haalde een bejaarde man me in… met een rollator.
Uit beleefdheid probeerde ik te glimlachen, maar zelfs dat mislukte. Hij knikte vriendelijk en zei: ‘Rustig aan, jongen. De finish wacht wel.’
Terwijl hij vrolijk verder ging, dacht ik: misschien moet ik gewoon de fiets nemen de volgende keer.