Het is prachtig nazomerweer in Boedapest. Veel ramen staan open. Achter een ervan klinkt ineens hemelse muziek: iemand heeft op hoog volume het ‘Lacrimosa’ uit Mozarts Requiem opgezet.

Of nee, toch niet: er is geen orkest, we horen alleen de vier zangers. Echte zangers. Het is geen opname, maar een doodgewone repetitie van vier jonge musici, die zo te zien (door het open raam) volledig opgaan in de muziek.

De volgende avond, het is nog steeds prachtig nazomerweer, wandelen we na het eten wat door de oude stad. Hé, lopen daar niet de vier jonge musici van gistermiddag? Het moet toch echt even: ‘Hi, could you sing us some Mozart please?’

Het openmondfenomeen, nooit beter gedemonstreerd.