Heel soms stokt 's nachts de adem. Is er sprake van apneu, veroorzaakt door een buiten proportioneel grote huig, een bescheiden defect in de aansturing door de hersenen of een onbewuste neiging tot suïcide, voortkomend uit latente levensmoeheid?
Een longfunctietest en een nacht slapen met een futuristisch meetkastje geven uitsluitsel:
er is geen sprake van apneu en mijn longinhoud is nagenoeg gelijk aan die van een professioneel marathonloper.
Diep van binnen blijk ik een olympiër en waarschijnlijk wordt mij in de slaap door die gedachte soms de adem benomen.