De zon schijnt helder boven Maastricht als ik me verzamel voor de Steptocht Grotten Zonneberg. Enthousiast krijg ik mijn step en loop ik naar de ingang van de grotten. Bij de ingang is de lucht koel en vochtig. Ik stap op mijn step en zoef door de indrukwekkende ondergrondse gangen. Stalactieten hangen als glinsterende lichten naar beneden. Tussen de donkere gangen was er een punt van licht, wat vanboven recht naar de grond ging, waar een kleine plek van licht verschijnt.
Het geluid van mijn wielen op het ruwe pad weerkaatst tussen de stenen. De gids vertelt over de mijnbouw en de geschiedenis van de grotten. Als ik buiten kom, voel ik me vol adrenaline en met een grote glimlach.