Spanje 2022, ik stap vol goede moed richting het zwembad met de overtuiging om een gewaagde sprong te maken. Ik zeg papa en mama: ‘Kijk, ik ga een duik maken op olympisch niveau.’ Ik doe de zachte, witte handdoek van rond mijn lichaam. Ik leg hem op de stoel aan de rand van het zwembad. Ik neem een aanloop vol overtuiging. Maar dan, maar dan. Ik loop en net voor ik wil springen, loopt het fout. Ik glij uit en ga vol tegen de grond en val in het water als een zak aardappelen. Papa zegt: ‘Wat een sprong, jij olympiër. Goed gedaan’, en komt niet bij van het lachen. Sindsdien heb ik nooit nog een sprong gewaagd.