‘Innovation’, zo zei ze het. Ik liep aan de hand van mevrouw Bouché, mijn mama. Maar dat was toen. Nu fiets ik tot Inno zonder vation, zelf veel ouder. Op mijn zadel het verdriet, de pedalen trappen het weg. Wat wil ik nu precies? Een hemd, ondergoed, een rok, of een keukenschaar? Het is fijn wat tussen de rekken door te lopen, de nakende aankoop nog onbeslist. Dan zie ik een blouse van haar merk Mayerline! Ik zie haar huid, rimpelende hals, zachte handen. Op mijn wangen de tranen, met liefde voor vrouwen gemaakt. Ze passen mij als gegoten. Niemand ziet hoe ik ga liggen onder het kledingrek. Ik steek de blouse tussen mijn lippen, demp mijn kreet.