Op het schoolreisje naar het museum zie ik in de verte iemand met dezelfde paarse jas als Jasmin. Zonder twijfel roep ik: ‘Jasmin, hier ben ik!’ Geen reactie. Als ik dichterbij kom, zie ik tot mijn schrik dat het een vreemde vrouw is! Ze heeft kort zwart haar, totaal niet zoals Jasmins blonde krullen.
Ik begin te blozen, maar gelukkig lacht de vrouw vriendelijk: ‘Je mag me wel zo noemen!’
Niet veel later verschijnt de echte Jasmin. Ik vertel haar lachend mijn blunder en iedereen ligt in een deuk. Een gênante fout, maar eentje die we niet snel zullen vergeten!