Bij het kleine bedrijf waar ik werk zetten we om beurten de gezamenlijke lunch klaar. Vandaag maak ik een pastasalade. Als ik kappertjes wil toevoegen, glipt het potje uit mijn handen. Omdat ik geen stoffer en blik kan vinden, raap ik de kappertjes een voor een van de vloer.
Na de lunch kom ik in de gang de eigenaresse tegen, ik heb haar al een paar weken niet gezien. Ze heeft haast en geen tijd voor een praatje, maar roept in het voorbijgaan wel: ‘Kappertje gepakt?’ Ik kijk haar verbijsterd na. Pas in de trein naar huis realiseer ik me dat ze doelde op het nieuwe kapsel dat ik me twee weken terug heb laten aanmeten.