We gaan. Ik til je in het fietsstoeltje op het stuur. De zon schijnt, de warmte is voelbaar op mijn blote armen. Je bijna witte haartjes wapperen in de wind. Ik haal mijn neus erdoor, de zachtheid is vertederend. Ik wijs aan: ‘Kijk die auto, zie je dat hondje? Wat zegt een hondje?’
Samen genieten we van alles wat we tegenkomen.
Tot? Je schiet naar voren, je strekt, je schreeuwt, je wil!
‘Ja, ja, we zijn er bijna…’ We lopen naar de kraam.
Dan de verlossende vraag: ‘Wil de kleine een stukje kaas?’
Je handje gaat naar voren, het stukje kaas verdwijnt in je mond.
En als je mondje leeg is zeg je: ‘Ka…ka…’