Op een winternacht in Koksijde krijgt mijn broer het idee om foto’s van de zee bij nacht te nemen. We lopen over het strand en als we bijna aan zee zijn, doemt er een grote bewegingsloze schaduw op uit het donker. Een groot lichaam en een vrij lange nek. ‘Is dat een hond?’, zeg ik. Mijn broer lacht: ‘Neen, dat kan het monster van Loch Ness zijn!’ Dan komen we dichterbij en hij schreeuwt: ‘Shit, het is een geest!!’ Hij rent weg en laat me huilend achter, te moeilijk om te rennen over het zand! De ochtend erna zie ik een zeehond die door het water glijdt en me vriendelijk aankijkt met zijn grote donkere ogen.