Neefje en nichtje eindelijk stil gekregen. Op de televisie kijken ze naar Bluey, een geliefd kinderprogramma. Mijn papa zei dat als de aflevering gedaan was, ze tot twintig moesten tellen en de volgende aflevering zou beginnen. Ik zit te leren aan tafel. Opeens is er een stilte. Ik kijk op en na een tijd hoor ik: ‘Een, twee, drie...’ Ik lach een beetje in mezelf. Het duurt nu wel heel erg lang. Stilte. ‘Eenentwintig, tweeëntwintig, drieëntwintig...’ Ik loop naar de televisie, druk op de afstandsbediening en daar komt de volgende aflevering dan toch. Ze zitten tien seconden in de nieuwe aflevering wanneer ik vanuit het raam een auto zie parkeren. Daar is hun mama al, Bluey mag weer weg.