Terwijl we in een winkel op zoek zijn naar nieuwe kleren voor onze driejarige dochter ontdekt zij zelf een schitterend roze handtasje. Voor haar is het ‘een fantastisch glimmend hebbeding’, voor mij valt het in de categorie ‘prullaria die al snel ongebruikt in een hoek liggen’. Het drama is groot als ze doorheeft dat ze het niet krijgt van mij. 

Als we even later de kleding staan af te rekenen vraagt de caissière vriendelijk: 'Wilt u er ook een tasje bij?' Nog voor ik deze vraag zelf kan beantwoorden knikt onze dochter enthousiast. Blij dat eindelijk iemand oog heeft voor haar wensen roept ze uitbundig: 'Ja!'