Ik zit in het midden tussen een koppel op de bank op een verjaardag.
‘Hebben wij naaktslakken in de tuin?’ Ze verbreken geen moment oogcontact met elkaar.
‘Nee, volgens mij niet, wij hebben geen naaktslakken in de tuin.’
‘Ja, maar we hebben ook niet zo’n grote tuin.’
Ik wil weg.
‘Nee, inderdaad. Wat zouden wij doen als we naaktslakken hadden?’
‘Ik weet het niet schat, volgens mij kun je niet veel doen.’
Ik wil niet meer.
‘Wie zouden we daarvoor inschakelen?’
Ik wil een naaktslak zijn…
‘Misschien een slakkenspecialist. Kennen wij zo iemand?’
…dan was ik niet hier.
‘Nee, volgens mij kennen wij geen slakkenspecialist.’
Ik sta op en kondig mijn thuistocht aan, ietwat abrupt. Het koppel schrikt, wat onbeleefd.