Springen
Een camera in een hand, mijn andere hand in een postie aangewezen door de instructeur, stonden ik en mijn zus op een klif naast de Victoria falls op het punt met een schommel/bundgie hybride eraf te springen. Op zo’n moment is er maar één gedachte in mijn hoofd: ‘Waarom doe ik dit ook alweer?’ Met een aanloop sprongen we naar beneden, alles stond even stil en dan vallen we. Het enige wat ik kon horen is de schreeuw van mijn zus en de wind in mijn oren, ik was doodstil. Pas als de lijn waar we aan vast zitten strak wordt begin ik te lachen alsof ik de grappigste mop ooit heb gehoord.
W.M.V.D.R.V.S.