Waar de meeste mensen bang zijn voor de dood, fietste mijn oma die tegemoet. Vol energie en vreugde sprong ze op haar tweeënnegentigste op de fiets. Het leek haar een goed idee het crematorium, zeven kilometer verderop, te bezoeken. ‘Even kijken of het hier wel leuk is’, zei ze. ‘Het zou mooi zijn als er een paar mensen komen, maar die moeten dan wel kunnen zitten hoor! En toiletten niet te vergeten, mensen moeten naar de wc kunnen. Ik wil geen trieste bedoening, dus iedereen mag in kleur komen, maar wel netjes.’ Nou oma, ik kan je vertellen: Er zijn hier meer dan een paar mensen, iedereen is netjes gekleed én kan naar het toilet. Precies zoals je verlangde.