Regen besproeit de velden naast de Deense autosnelweg. Snow Patrol zingt ‘Shut your eyes’. Dat ga ik even doen, want ik zit niet aan het stuur.
Ik laat mijn gedachten verdwalen in herinneringen en plannen. Het werk komt steeds minder vaak voorbij, mijn schrijfplannen nemen over.
Ook andere plannen komen op bezoek, af en toe doorkruist door taakjes die ik een keer moet doen als ik terug ben. Als ik tijd heb. Ik doe ze wel, maar nu even niet. Nu denk ik aan niets. Niets wat niet moet of niets wat moet. En dat is de komende weken echt niet veel.
‘Wat drinken?’ vraagt mijn vrouw enkele uren later.
Dàt wil ik wel nog doen.