Neuriënd loop ik door de hal van het hotel. Aan de balie zijn nieuwkomers in gesprek met de dame die hun taal duidelijk niet machtig is, net zomin als zij het Noors.
Ik ontspan me volledig. Wellicht iets té, een hoorbare scheet vliegt door de lobby. Een ogenblik kijkt mijn vrouw geschrokken op, dan siert een brede lach haar gezicht en voltooit een verbaasde blik van de bezoekers het moment.
Ik schud de schaamte van me af, kijk slechts licht geïnteresseerd toe hoe Babelse verwarring groeit, tot ik me op haar aandringen uit mijn gemakkelijke stoel hijs en me aanbied als tolk.
‘Merci beaucoup,’ zegt de man als alles is geregeld. ‘Voor de hulp en ….’ Een knipoog. ‘De ontspanning.’