‘Ein bisschen Geld für Essen?’ vraagt de vrouw van middelbare leeftijd ons in het voorbijgaan in de Hamburgse winkelstraat. Haar Duits is vlekkeloos, haar stem zacht. Ook haar verzorgde uiterlijk en heldere ogen passen niet bij haar vraag. Tenminste, niet in mijn wereld.
Een ogenblik kijk ik haar verward aan, mooie kleren en die vriendelijke blik doen me twijfelen. Ik wil om me heen kijken, ervan overtuigd dat het verborgen camera is, maar durf het niet en schud afwijzend mij hand. Ik antwoord niet, doe alsof ik haar niet heb verstaan en loop verder.
‘Nog een fijne dag,’ zegt ze vriendelijk en glimlacht naar ons.
Ik durf niet terug te lachen, maar blijf de hele dag aan haar denken.