Op het perron bestudeer ik een kauw die kruimels pikt uit een broodje, dat hij met zijn pootjes vastpint aan de grond. Een stuk of acht anderen blijven verderop semi-nonchalant op en neer hippen, begeleid door hun kenmerkende roep.

Eén waagt de tocht richting broodje, maar ziet zijn opmars gedwarsboomd. De ‘eigenaar’ van het broodje spreidt zijn vleugels, richt zijn koppie naar de grond en opent de aanval.

Opeens rolt een kluwen kauwen over het perron totdat er een op zijn rug ligt onder zijn soortgenoten die flink op hem inhakken, zijn twee zwarte pootjes hulpeloos omhoog gericht.

Even plotseling als het begon, houdt de vechtpartij op en ze nemen, alsof er niks gebeurd is, hun eerdere posities in.